KOMITET ODBUDOWY POMNIKA WDZIĘCZNOŚCI

Pomysł budowy pomnika pojawił się w 1920 na Zjeździe Katolickim w Poznaniu. Był to wotum wdzięczności narodu polskiego dla Chrystusa Króla za odzyskanie niepodległości w 1918 roku.

W 1927 Komitet Budowy Pomnika zlecił wykonanie projektu Lucjanowi Michałowskiemu. Po długich sporach, usytuowano pomnik w obrębie Dzielnicy Cesarskiej, w miejscu zburzonego w 1919 pomnika Bismarcka

23 stycznia 1930 uzyskano pozwolenie na budowę i przystąpiono do prac budowlanych.

Pomnik uroczyście odsłonięto 30 października 1932, w święto Chrystusa Króla. W uroczystościach wzięli udział liczni poznaniacy, pod przewodnictwem kardynała Augusta Hlonda.

Pomnik zburzono decyzją okupującej Wielkopolskę administracji III Rzeszy w październiku 1939. Niszczeniem kierował osobiście Eckhardt Greiser, syn niemieckiego wielkorządcy dla Kraju Warty Arthura Greisera. Figura została natomiast przetopiona[4]. Szczątki dwóch błogosławiących palców Jezusa, ocalone przez polskich robotników, są do dziś przechowywane w poznańskim Muzeum Archidiecezjalnym

Apel Komitetu Odbudowy Pomnika Wdzięczności do mieszkańców, władz samorządowych i państwowych Wielkopolski, przyjęty 3 lutego 2012 r na spotkaniu założycielskim Komitetu.